Oman

December 2013

Wadi en Wahibi

Oman is een sprookjesachtig, fascinerend land in het Midden-Oosten. Ideaal voor een roadtrip vanuit stijlvolle hoofdstad Muscat langs fonkelende oases (wadi’s), traditionele dorpen, ruige landschappen en een gastvrije bevolking. Oman, of eigenlijk het Sultanaat Oman, ligt op het Arabische schiereiland in het Midden-Oosten, omringd door de buurlanden de Verenigde Arabische Emiraten (VAE), Jemen en Saudi-Arabië. Dubai, Abu Dhabi en Ras Al Khaimah liggen op rijafstand. Muscat is de hoofdstad en het land met 4,6 miljoen inwoners (en 7,5 keer zo groot als Nederland) grenst aan de Arabische Zee en de Golf van Oman. Dus een combi Oman-Dubai is ideaal.

28 december

Vanuit Nizwa, waar we het fort en de verschillende souqs bezochten, hebben we een heeeeeeel lange autorit nr wahibi sands. Super grote duinvlakte. kilometers lang. Met de jeep erdoor tot ons 1000nights camp, waar we inchecken in onze bedouienen tent, een duinberg proberen beklimmen en effe met de voeten in het zwembad hangen. Voor het diner nog een sunset ritje. Ik vind onze gids niet zo goed. De streek is zeer mooi, mr hij toont de verkeerde plekken of rijdt teveel ipv te genieten van een duinwandeling. Ze tonen graag hun rijkunsten in de hoge duinen, maar mijn maag houdt er minder van.

Hij is heel bazig. "Trek foto, ga nr daar, venster dicht, doe dit, dat, ...". hij weet het best, wij moeten luisteren. Dat pakt natuurlijk niet altijd bij de westerse vrouw. Het kamp is mooi en typisch, ook het eten en het bedouienen entertainment. Hopelijk geen accidenten als we ons tent straks opzoeken :-)

29 december Gisteren goed thuisgekomen en heel goed geslapen in onze tent. Na het ontbijt nog effie door de duinen racen en wat locals enkele jeepstunts zien uithalen. Ze proberen de hoge duinbergen op te rijden. Er stond nog een uitgebrande jeep van een vorige keer. Wel spectaculair! Hierna reden we uit de woestijn naar wadi bani khalid, tot nu toe de mooiste plek van Oman. Onbeschrijflijk. Een wadi met palmbomen, warm helder water met visjes die je dode voetcellen opeten, witte rotsen, irrigatie tunneltjes... je moet het paradijsje gewoon gaan bekijken.:-) Even een zwemmeke doen, de visjes eens laten bijten en genieten van zon en landschap. Op de terugweg nam de gids een andere route langs de irrigatiekanaaltjes die soms 1 tot 2 voeten breed zijn. Ik moest wreed goed uit mijn doppen kijken met mijn zere knie. (ja ik was gestruikeld enkele dagen geleden) en ik wou geen dubbele duik ervan maken. Die gids van:"look there, look here" ik van: "how can i look?"...zonder onderuit te gaan. Dat vond hij grappig. Hij deed wel zijn best vandaag om ons de goeie plekjes te tonen, tijdig ons een toilet te laten bezoeken en ons zelf te laten bepalen wanneer we een foto mochten trekken, allee meestal toch.

“How can I look?!”

Hierna reden we richting Sur. Bij elke vraag die we stellen, lijkt hij verward en moet hij het checken...zoals waar we slapen, hoe laat naar schildpadden...en af en toe zijn er wat misverstanden wegens zijn indlish... Oa kwaad , hongerig of hongarije in zijn taal zijn moeilijk te onderscheiden en dat zorgt vr grappige conversaties...:-):-):-) eingry?

Blijkbaar stoppen we morgen in Sur op de terugweg en moeten we nu nog een eindje verder nr een beach hotel dichter bij de turtles. We doen nog een strandwandeling. Het water is lekker maar er is veel wind. Windy! Het favoriete woordje van onze gids, Sadish. Beter achter het muurtje effe opwarmen...:-) Een goed diner en daarna nr de schildpadden. Onze gids rijdt verkeerd. Hij mist de afslag, maar hij negeert onze vraag om te keren. De koppige man rijdt dan maar 18km om.

Veel volk bij de reuzeschildpaden. Ik heb een deja-vu, heb dit lang geleden al eens gedaan in Bundeburg, Australië. Doch een geweldige ervaring! We zagen een beest eitjes leggen.., wel met iets te veel volk er rond op het donkere strand, we zagen een andere terugkeren nr zee om uit te rusten en water te nemen...pauze ..eitjes wat later. En ze toonden ons een kleintje. Als de kleine schildpadjes uit hun eitjes komen en de tocht naar zee overleven, kunnen ze wel 200jaar oud worden. Het werd laat voor onze gewoonte en ik was kapot...beetje ziek ah worden precies.

30 december

Ras Al Jinz – Wadi Tiwi - Muscat. Via de prachtige kustroute – met veel onverharde stukken – rijden we richting Wadi Tiwi. Eerst stopje in Sur, waar we de haven bezoeken, waar nog steeds de traditionele Dhow (trad. Omaanse houten zeilboten) met de hand wordt vervaardigd. Hierna volgde de prachtige Wadi Tiwi voor een korte fotoshoot. Een wadi is een drooggevallen rivierbedding die slechts een paar keer per jaar een zeer korte tijd water krijgt. Hierna een spectaculaire weg met prachtig uitzicht, ruige rotsen en azuurblauwe zee. Op het mooie, witte zandstrand van Finns Beach maken we een stop, jammer dat hier niet even een plons in zee kunnen nemen. In feite hadden we dat beter gevraagd. Nog wat onnodige gidsachtige stops en tegen de late middag komen we aan in ons hotel in Muscat en kunnen we daar nog even verder op verkenning gaan.